تأثیر علفکش‌ها به همراه وجین دستی در کنترل علف‌های هرز در کشت انتظاری و بهاره عدس

تاریخ کاشت نامناسب و رقابت علف‌های هرز از مهم‌ترین عواملی هستند که عملکرد عدس را به شدت کاهش می‌دهند. بدین منظور در یک بررسی انواع کشت شامل کشت انتظاری (خفته) وکشت معمول (بهاره) به عنوان فاکتور اصلی و11 شیوه کنترل علف‌های هرز به عنوان فاکتور فرعی در طرح آماری کرت‌های خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال زراعی 81- 1380 در کرج مورد مطالعه قرار گرفتند. سطوح کنترل علف‌های هرز شامل کاربرد مجزای علفکش‌های سیانازین پیریدیت و اکسی فلورفن، هم‌چنین کاربرد دو علفکش تری فلورالین و پندیمتالین هر یک در تلفیق با وجین دستی و تلفیق با علفکش‌های پیریدیت و اکسی فلورفن به همراه دو شاهد تداخل و عاری از علف هرز بود. تاج خروس و سلمه تره مهم‌ترین علف‌های هرز مزرعه بودند و علف‌های هرز توق، پیچک ،تاجریزی، یونجه گل زرد، سیزاب و علف هفت بند اهمیت کمتری داشتند. نتایج نشان داد که مصرف پندیمتالین بالاترین اثر بخشی را در کاهش تعداد مجموع علف‌های هرز در اوایل فصل رشد داشت. تلفیقی از علفکش‌های پیش کاشت با علفکش‌های پس رویشی و نیز با وجین دستی به دلیل کنترل طیف وسیع‌تر علف‌های هرز و قابلیت کنترل در تمام فصل رشد به نحو موثرتری علف‌های هرز را کنترل نمودند. تیمارهای پندیمتالین + وجین دستی، تری فلورالین + وجین دستی، پندیمتالین + اکسی فلورفن و پندیمتالین + پیریدیت به ترتیب با راندمان 93، 88 ، 88 و85 درصد بیشترین کارایی را در کاهش وزن خشک مجموع علف‌های هرز تا اواخر فصل رشد داشتند. از آن جایی که کاربرد اکسی فلورفن به صورت پس رویشی در اوایل زمان مصرف سبب گیاهسوزی بر روی عدس گردید، به نظر می‌رسد که به جز تیمار پندیمتالین + اکسی فلورفن بقیه تیمارها شامل پندیمتالین + وجین، تری فلورالین + وجین وپندیمتالین + پیریدیت مناسب‌ترین ترکیبات برای کنترل علف‌های هرز در شرایط مشابه باشند.